صندوق پست من همیشه خالیه

دلم برای یه نامهٔ پر از عشق تنگ شده، یه ایمیل که از یه دوست بیاد، یه نامه مفصل که بگه؛ سلام عزیزم، دلم برات خیلی‌ تنگ شده، چقدر جات اینجا خالیه، کاشکی‌ تو بودی با همدیگه می‌‌رفتیم فلان جا، ما رفتیم سفر، خوش گذشت، اینم عکس هاشه، من فلنا رزا می‌‌رم سر کار، محیطش اینجوریه، اونجوریه، یه توضیحی بده از زندگیش، از روزاش، همونطوری که من اگه بودم، بهم زنگ می‌‌زد و تعریف می‌‌کرد.
خسته شدم از بس که ایمیل‌های یکی‌ دو خطی‌ تکراری خونم، از آدم‌های مختلف اما با یه مضمون مشابه، اونم پینگلیش نوشته شده. همشون می‌‌نویسن، سلام، خوبی‌؟ ما خوبیم، چه خبر؟ ما مشغول کار و زندگی‌ هستیم، بوس. واقعاً که خیلی‌ پر محبتن این ایمیل ها! این متن رو می‌شه کپی پیست کرد و با تغییر عنوان برای هر کسی‌ داخل و خارج کشور فرستد! پس دوستیها کجاست؟ محبت ها، دوستت دارم ها، دلم هوات رو کرده ها...